Το Μουσείο της Ακρόπολης
Ένα όνειρο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, έγινε επιτέλους πραγματικότητα. Το Μουσείο της Ακρόπολης, κτισμένο με μοντέρνα τεχνοτροπία, παίζει με το φως της Αττικής γης και υποκλίνεται ευλαβικά στον Ιερό Βράχο και στον Παρθενώνα. Φιλοξενεί, προσεγμένα, σε θέσεις, όσα από τα γλυπτά αριστουργήματα δεν σκύλευσαν οι φίλοι μας οι Άγγλοι, ώστε και να προφυλάσσονται από την φθορά και να μπορούν να τα περιεργαστούν προσεκτικά οι επισκέπτες, και πιστά αντίγραφα αυτών που έχουν κλαπεί.
Στα εγκαίνια παρούσα η ανθρωπότητα. Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Σαμαράς ανοίγοντας τον χορό των προσφωνήσεων είπε μεταξύ άλλων: «Σε δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι αναζητούν σύμβολα να κρατηθούν. Και η έναρξη λειτουργίας του Μουσείου της Ακρόπολης, είναι ένα τέτοιο σύμβολο, Ένα πολιτισμικό Σύμβολο, που συνοψίζει ταυτόχρονα την αισθητική του λόγου, το ήθος της ελευθερίας και την λογική της ομορφιάς. Λόγος, Ήθος, Αισθητική, Κάλλος και Ελευθερία, αναμείχθηκαν πάνω στον Ιερό Βράχο και άφησαν ένα μοναδικό Μνημείο. Δεν έμεινε ανέπαφο από τον χρόνο. Αλλά εξακολουθεί να ακτινοβολεί. Κι’ αυτή την ακτινοβολία, ιδεών προτύπων και αξιών την χρειαζόμαστε σήμερα όσο ποτέ».
Η Ελλάδα, η τελεία στον παγκόσμιο χάρτη, το Πρυτανείο του Πνεύματος, η πηγή της σοφίας, δέχτηκε, κατά τα εγκαίνια, όλη την ανθρωπότητα. Απ’ τα χρυσίζοντα αετώματα του πολιτιστικού Παρθενώνα εξεπέμφθησαν οι λαμπηδόνες του πνεύματος που διέσχισαν το στερέωμα και φωταγώγησαν τον σύμπαντα κόσμο.
Όταν ο Παρθενώνας με τα αριστουργήματά του μεταλαμπάδευσε το φως και τον πολιτισμό στον κόσμο, αυτοί που τον σκύλευσαν ζούσαν στις σπηλιές. Κι’ επειδή οι βάρβαροι συνεννοούνται μεταξύ τους, οι πασάδες πούλησαν κι’ ο Έλγιν αγόρασε για να στολίσει την βίλα του. Στο τέλος προτίμησε σκεπτόμενος πιο εμπορικά, να τα μεταπωλήσει στο Μουσείο του Λονδίνου. Ζούσε σε τέτοια σκοτάδια που όχι μόνο έκλεψε πολλά, αλλά και κατέστρεψε άλλα τόσα.
Σήμερα που η διεθνής κατακραυγή ενοχλεί τ’ αφτιά τους, έφτασαν στο σημείο εκφράζοντας χολή, πίκρα και ζήλια να περιγράφουν στις εφημερίδες τους το Μουσείο σαν ένα μοντέρνο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων (Γκαράζ).
Ζουν ακόμη στα σκοτάδια τους. Δεν γνώρισαν ποτέ αληθινό πολιτισμό. Εκθέτουν τα δικά μας αριστουργήματα, για εισπρακτικούς λόγους, γιατί δεν σέβονται και δεν μπορούν να διαβάσουν την ιερότητα και την αξία τους.
Στο Μουσείο μπορεί να θαυμάσει κανείς την αρμονία και το κάλλος, να γνωρίσει περηφάνια για την θεϊκή τελειότητα και το καλλιτεχνικό πνεύμα των προγόνων μας, να θυμώσει από αγανάκτηση για την κλοπή, να καταραστεί τους λεηλάτες. Αλλά κι’ αν μας κούρσεψαν, κι’ αν μας ζήλεψαν, τα εναπομείναντα γλυπτά του Μουσείου, θα υπάρχουν εκεί για να παιχνιδίζουν με του ήλιου τις ακτίνες και να μεταφέρουν στον κόσμο την Ελληνική αιωνιότητα. Εύγε σε όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργία του.
