Οι τοπικοί μας παράγοντες είχαν κλώσει τα αυγά τους στον περίγυρο των Ευρωπαϊκών εκλογών, αναμένοντες με διαφορετικά αισθήματα ο καθένας.
Έπρεπε να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της προεκλογικής οχλαγωγίας, να σταθεροποιηθούν οι περιβόητες προβλέψεις, που άφησαν μία έντονη γέυση συναλλαγής μεταξύ τους και να βγουν οι «δημοτικοί» από το καβούκι τους.
Είναι, βλέπετε, πιο νουνεχείς και πρακτικοί από τους «πολιτικούς».
Στο Δήμο μας έσκασε ένα αναπάντεχο φαινόμενο δημοσκόπησης. Πόρτα-πόρτα.
Κάποιος φαίνεται να βιάζεται. Θέλει να προβληθεί εγκαίρως. Να προλάβει τη σκυτάλη από άλλους.
Οι ερωτήσεις ήταν καθαρά τοπικού δημοτικού χαρακτήρα.
Σχεδόν τις ξέρουμε όλες. Απ’ ότι μας διαβεβαίωσαν οι ερωτηθέντες συμπολίτες μας.
Είσθε ευχαριστημένοι από το Δήμαρχο, τη Δημοτική Αρχή γενικότερα, από τις διάφορες Υπηρεσίες του Δήμου (τις κατονόμαζαν), από τους επικεφαλής της Αντιπολίτευσης,
Εάν δεν ήταν αυτοί ποιος άλλος θα ήταν καταλληλότερος, ρωτούσαν ονομαστικά για εν ενεργεία δημοτικούς συμβούλους και μη,
Εάν εγίνοντο τώρα δημοτικές εκλογές ποιον θα ψηφίζατε και ποιος έχει τις προϋποθέσεις να πάρει τις εκλογές,
Ρωτούσαν για ηλικίες ερωτωμένων, τόπο κατοικίας τους (περιοχή) και άλλες λεπτομέρειες.
Ο «δράστης» της δημοσκόπησης μένει αφανής.
Προφανώς γιατί δεν του πήγε καλά η δημοσκόπηση, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να την γνωστοποιήσει. Μόνον αυτός έχει το δικαίωμα να την γνωστοποιήσει.
Η εταιρία πάντως που έκανε τη δημοσκόπηση, από τις ερωτήσεις που έκανε και τη δομή του σκεπτικού τους, φαίνεται πως είναι σοβαρή.
Οι πληροφορίες λένε ότι αυτός που έκανε τη δημοσκόπηση, προέρχεται από την Αντιπολίτευση και επέλεξε σωστά τον πολιτικό χρόνο της δημοσκόπησης, τώρα που η Κυβερνητική παράταξη, μετά τις Ευρωεκλογές, είναι στα «κάτω» της.
Πολλά ονόματα ακούγονται, αλλά πιο έντονα είναι τα ονόματα των κ.κ. Πέττα και Γ. Βλαχογιάννη.
Οι πάντες, βέβαια, αρνούνται την «πατρότητα» της δημοσκόπησης.
Και για προσωπικούς λόγους και για αποφυγή πρόκλησης στο εσωτερικό μέτωπο.
Ακούγονται ακόμη τα ονόματα του κ. Καλλίρη και επωνύμων κομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Βλέπουν ότι οι δυνατότητες της κας Καφατσάκη φυλλορροούν, μαζί με τις ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ
Πολύ περισσότερο που παρέμεινε στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μεταπήδησε στο ΠΑΣΟΚ εγκαίρως, δηλαδή προ των Ευρωεκλογών.
Τώρα, μετά τον θάνατον, ουκ εστι μετάνοια.
Κανένας δεν την θέλει. Επικαλούνται τη ρήση του Γέρου: Ο ναός να είναι Ορθόδοξος, κερί ας ανάβει όποιος θέλει.
Για καντηλανάφτη τη θέλουν.
Αλλά φαίνεται ότι δεν θέλει εκείνη, γι’ αυτό επιχειρεί να συμμαζέψει παλιούς φίλους και καινούργιες αγάπες και να δυναμώσει την προβολή της.
Μιλάνε και για προσωπικό της έντυπο προεκλογικής χρήσης και κατανάλωσης.
Πάντως οι καιροί δεν είναι καλοί, αφού και οι δημοσκοπήσεις πλέον δεν ευνοούν γενικότερα.
Η τελευταία δημοτική δημοσκόπηση φέρνει τον Δήμαρχο κ. Καζάκο με ΔΙΠΛΑΣΙΟ ποσοστό ψήφων-προτιμήσεων από την κα Καφατσάκη.
Ο κ. Καζάκος φέρεται να παίρνει ποσοστό άνω του 40% και να έχει βέβαιη την παράσταση της νίκης.
Γι’ αυτό προφανώς δεν δημοσιεύεται και η δημοσκόπηση.
Πάντως πιστεύουμε ότι όταν ένας οργανισμός ερωτά γενικά το Λαό για κάποιες γενικές προτιμήσεις, είναι υποχρεωμένος να τον πληροφορήσει γι’ αυτές τις προτιμήσεις του.
Ας μην του πει τα επί μέρους θέματα που ενδεχομένως ενδιαφέρουν προσωπικά τον παραγγείλοντα τη δημοσκόπηση,
αλλά τα γενικά που λένε πως βλέπουν οι πολίτες την κάθε δημοτική παράταξη, πρέπει να δημοσιοποιούνται.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα των διαβουλεύσεων και ανακατατάξεων, δεν εξέλιπαν και οι μόνιμες «εξωκοινοβουλευτικές» υποψηφιότητες που επιμένει η κάθε μία με τον τρόπο της.
Ο κ. Αντώνης Πέττας παραμένει ανεκδήλωτος διεκδικητής, που παρακολουθεί, το συζητεί και δεν αποφασίζει εύκολα.
Ο κ. Κώστας Καλλίρης, κινείται πιο προσεκτικά, πιο συγκεκαλυμμένα, γνωρίζει καλά από κομματικό παρασκήνιο και κινείται άνετα στους κομματικούς χώρους. Είναι εν δυνάμει υποψήφιος.
Η κ. Φωτ. Σακελλαρίδου, με τη δική της παρέα, θα ήθελαν από το χώρο της ένα παλιό συνεργάτη εμπιστοσύνης της.
Έχουμε εντοπίσει από καιρό αυτόν τον συνεργάτη στο πρόσωπο του κ. Γιάννη Ζωϊόπουλο, παλιού Προέδρου του Δ.Σ. επί Σακελλαρίδου και Εργολάβου Δημοσίων Έργων. (έκανε το Δημαρχείο Βάσκα κ.λ.π.)
Βέβαια ο κ. Ζωϊόπουλος το αρνείται και στο καφενείο που πίνουν καφέ με τον Δήμαρχο και άλλους κοινούς φίλους, αλλά θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς;
Πάντως σημειώστε αυτό το όνομα. Θα με θυμηθείτε.
Αλλά τα παιγνίδια με τους διαχειριστές της πολιτικής δημοσιότητας και των τηλεοπτικών παραισθήσεων συνεχίζονται.
Βέβαια, δεν αμφισβητείται πλέον η κατασκευή από διαφόρους ρεπορτάζ-μαϊμού είτε στα γραφεία τους είτε παίζοντας το ρόλο γιουσουφακίων ορισμένων ενδιαφερομένων.
Η πιάτσα γελά μαζί τους, αλλά αυτοί αναίσθητοι και απτόητοι συνεχίζουν να ...ενημερώνουν, τρομάρα τους, τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές, τους ακροατές.
Αξίζει τον κόπο να σταθούμε στους ακισμούς του Αλαβάνου.
Το παιχνίδι της παραίτησης-απειλής-εκβίασης είναι γνωστό.
Αλλά πιο γνωστή είναι η πρόθεση της αγραβάτωτης αναίδειας του Αλαβάνου.
Σκοπός του είναι να διαλύσει το ΣΥΝασπισμό στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ
Έχει απέναντί του την «ανανεωτική» ομάδα του Συνασπισμού που αμύνεται με πολιτική ευπρέπεια και καθαρότητα απέναντι στον πολιτικό κυνισμό της ηγετικής ελιτ του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μωσαϊκό ασύμβατων κοσμικών ειδώλων με διαφορετικές οπτικές των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων.
Εκεί συνωθούνται κοινοβουλευτικοί και «αντισυστημικοί», μαρξιστές, λενινιστές και μεταρρυθμιστές.
Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, διαβάζουμε στα παλιά βιβλία.
Το δίλημμα διατυπώνεται στην ανανεωτική ομάδα, στους τελευταίους των Μοϊκανών, όπως λένε.
Ή θα υποταγούν ή θα αποχωρήσουν....
Να ζει κανείς ή να μη ζει, έλεγε ο Σαίξπηρ.
Οι Ευρωεκλογές έδειξαν κάποιο δρόμο;
Έπειτα διακατέχομαι από μέγιστη συγκίνηση για δύο μεγάλα γεγονότα των ημερών μας. Για την κοροϊδία της Κυβέρνησης στους αγοραστές μεγάλου κυβισμού αυτοκινήτων και στο κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου».
Δεν μπορώ να κλείσω μάτι διότι η Κυβέρνηση κορόϊδεψε το «λαουτζίκο» και τον άφησε να πάει ν’ αγοράσει πολυτελή αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού εκμεταλλευόμενοι τις μειώσεις που καθιέρωσε.
Έτσι θηριώδη τζιπ και Καγιέν αγοράστηκαν αθρόως και η Κυβέρνηση επ’ αυτών επέβαλε υψηλούς φορούς.
Δεν άφησε το γεγονός ασυγκίνητους και τους αστέρες της Τηλεόρασης (Χατζηνικολάου-Ευαγγελάτο) και κατακεραύνωσαν αυτή την «κοροϊδία» και έτσι έδειξαν την αλληλεγγύη τους και τη συνέπειά τους στη....φτωχολογία.
Ενώ ούτε συγκίνηση ένοιωσαν, ούτε ευαισθητοποίηση επέδειξαν ούτε δημοσιότητα προσέδωσαν (πλήρης μουγκαμάρα από ΟΛΑ τα ΜΜΕ) σ’ ένα μεγάλο εθνικό θέμα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητάει επιστροφή 245.000.000 ΕΥΡΩ από τις επιδοτήσεις τις Αγροτικές κατά την περίοδο 1999-2004, λόγω κακής διαχείρισής τους.
Και αυτά μέσα στην παγκόσμια οικονομική κρίση.
Βέβαια, μακριά από μας η σκέψη ότι η μουγκαμάρα αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο και προσδιορισμένο αυτό σκάνδαλο είναι π ρ ά σ ι ν ο.
Για το κλείσιμο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, που αποδεδειγμένα βούλιαξε στα εκατομμύρια χρέη σπάνια ακούστηκαν, με αληθοφάνεια τόσες ανοησίες.
Και να μην ξεχνάμε ότι είμαστε σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς.
Είπαν, ότι «εγγύηση» της Δημοκρατίας είναι ο σημερινός Ελληνικός Τύπος.
Αυτό το καταλάβαμε καλά όταν είδαμε τις τέσσερες μεγαλύτερες και εγκυρότερες υποτίθεται εφημερίδες των Αθηνών να έχουν πλήρες ρεπορτάζ και να περιγράφουν με λεπτομέρειες την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, τη συνάντησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ.λ.π.
Με μία...μικρή διαφορά. Ο κ. Ερντογάν δεν έφτασε ποτέ στην Αθήνα.
Αυτό δεν είναι μεμονωμένο γεγονός, δεν είναι «ανθρώπινο σφάλμα», αλλά είναι έμπρακτη ομολογία ότι υπάρχει ένα μηχανισμός που κατασκευάζει ειδήσεις.
Μας θυμίζει σοβιετικό σύστημα πληροφόρησης, που ασφαλώς δεν αποτελεί «προϋπόθεση Δημοκρατίας».
Είπαν, επίσης, ότι φταίει το INTERNET. Αλλά είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα ο αναγνώστης του Τύπου έχει ελάχιστη σχέση με το INTERNET.
Σήμερα ΟΛΟΣ ο ημερήσιος Ελληνικός Τύπος πουλάει αθροιστικά όσο πούλαγε το 1990 μία μόνον από τις μεγάλες τότε εφημερίδες.
Μέσα σε 17 χρόνια χάθηκαν 900.000 αναγνώστες (άνω του 75% του συνολικού κοινού).
Αυτοί δεν έπαυσαν να διαβάζουν, δεν ξέχασαν να διαβάζουν, δεν αδιαφόρησαν για την επικαιρότητα και δεν μπήκαν στο INTERNET, όπως αποδεικνύεται και από τις μετρήσεις.
Απλά απέρριψαν τις Ελληνικές εφημερίδες γιατί είναι αναξιόπιστες και παιδαριώδεις, με περιφρόνηση στον αναγνώστη.
Είπαν, ότι η κρίση του Τύπου οφείλεται στην «τεχνολογική Επανάσταση».
Αλλά τέτοια «απείλησε» τον Τύπο και η εποχή του ραδιοφώνου (1930-1940) και η εποχή της τηλεόρασης (1950-1960).
Και η απειλή αυτή ήταν μεγαλύτερη γιατί η χρήση αυτών ήταν πολύ απλή και η διάδοσή τους άμεση και δεν χρειάζονταν εξοικείωση κ.λ.π. όπως γίνεται με το INTERNET.
Εν τούτοις, όχι μόνον δεν εξαφανίστηκαν οι εφημερίδες, αλλά άλλαξαν οι ίδιες, έγιναν πιο ποιοτικές, πιο σύγχρονες, πιο αληθινές και ανέβαζαν με τα χρόνια την κυκλοφορία τους, ώστε στη δεκαετία 1970-1980 πωλούσαν πολύ περισσότερα φύλλα απ’ ότι πρώτα.
ΔΕΝ είπαν, για τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ειδικότερα, ότι πήραν την μεγαλύτερη εφημερίδα της Κεντροδεξιάς και την μετέτρεψαν σ’ ένα κεντροαριστερό ταμπλοϊντ, την ώρα που αυτά τα σχήματα ήδη έφθιναν.
Ο ιδρυτής Βουδούρης, γνωστός Αριστερός και ικανός επιχειρηματίας έκανε την εφημερίδα του Κεντροδεξιά και οι μετά θάνατον «διάδοχοί» του στη διαχείριση, μη Αριστεροί, την έκαναν κεντροαριστερή.
Άφησαν τη μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων που είχε απορρίψει τα στερεότυπα του κεντροαριστερισμού....ελαφρολαϊκού τύπου, εγκατέλειψαν πλήρως το κοινό τους και διεκδίκησαν μερίδιο σε μία πίτα που συνεχώς έφθινε, μίκραινε.
Ας καταλάβουν κάποτε κάποιοι άνθρωποι που παριστάνουν τους ειδήμονες ή τους προικισμένους επιχειρηματίες την ασημαντότητα της ζωής τους και την μηδαμινότητα των πράξεών τους.
Ο μεγαλοσχημονισμός δεν μπορεί να κρύψει επ’ άπειρον το κραυγαλέο μηδενικό.
Εμείς πάντως παραμένουμε στις απόψεις του Θωμά Τζέφερσον: «Ανάμεσα σε μια Κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες και σε εφημερίδες χωρίς καμμιά Κυβέρνηση δεν θα είχα τον παραμικρό δισταγμό να επιλέξω το δεύτερο».
Αλλά κάπου- κάπου μας έρχονται και αχτίδες φωτός στο άνυδρο πεδίο της πολιτικής μας όσμησης.
Για πρώτη φορά, δύο βουλευτές της Ν.Δ., οι κ.κ. Κωνσταντίνος Τζαβάρας (Ηλείας) και Γρηγόρης Αποστολάκος (Λακωνίας) τα είπαν έξω από τα δόντια στο «FORUM 2020» στους δημοσκόπους Στράτο Φαναρά, Κώστα Παναγόπουλο και Θωμά Γεράκη.
Άστραψαν και βρόντησαν οι δύο βουλευτές κατά των εταιριών δημοσκοπήσεων, ιδίως μετά την κομματική τοποθέτηση του Κώστα Παναγόπουλου που χαρακτήρισε τον Πρωθυπουργό βαρίδι για τη Ν.Δ.
Κατηγόρησαν τους δημοσκόπους ότι δεν ενεργούν επαγγελματικά και αντικειμενικά αλλά είναι με τους αποκλειστικούς εργοδότες τους, δηλαδή τα Μ.Μ.Ε.
ότι είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, παραπληροφόρησης και προπαγάνδας
τους καταλόγισαν ότι υπηρετούν τον μηδενισμό και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος με στόχο τον έλεγχό του και
μίλησαν για φασισμό των δελτίων των οκτώ (8) και πολλά άλλα άκρως ενδιαφέροντα θέματα.
Αλλά φασιστικό κύμα φαίνεται ότι χτύπησε και τους οργανωτές του FORUM 2020, διότι δεν αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα τους οι απόψεις-κατηγορίες των δύο βουλευτών.
Βέβαια, έχουμε και τους γραικύλους.
Αλλά γι’ αυτούς στο επόμενο.
Έτσι για να τους γνωρίσουμε.
ΑΝΤΑΙΟΣ
