Γεννημένοι δολοφόνοι, βρωμερά σκουλήκια που τυχαίως βρέθηκαν ανάμεσά μας, μισάνθρωποι με λασπωμένες ψυχές, έστησαν στα Πατήσια καρτέρι θανάτου στον αστυφύλακα που εκτελούσε απλώς μια υπηρεσία του κράτους και τον γάζωσαν στην κυριολεξία. Δεν τον γνώριζαν, δεν ήξεραν, προφανώς, ούτε το όνομά του, ούτε τον χαρακτήρα του, ούτε την πολιτεία του. Ήξεραν μόνο ότι ήταν αστυνομικός. Δολοφόνησαν και τον άνθρωπο πατέρα και την Δημοκρατία. Και χαίρονται τα λύτρα που ίσως πήραν και τον έπαινο των αφεντικών τους για την «ηρωική» τους πράξη. Κοινωνικά απόβλητα.
Ψευτονταήδες, χαμαιλέοντες που ζουν και κινούνται στο σκοτάδι, ψυτοεπαναστάτες, που χτυπάνε πισώπλατα, ύπουλα, κι άνανδρα, εκτράφηκαν με ανοχές και χαϊδέματα και επειδή δεν πιστεύουν σε αξίες και ιδανικά, φουσκώνουν, στα σκοτάδια που ζουν, από περηφάνια γιατί σκότωσαν έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο. Κατέγραψαν στο ενεργητικό τους ένα βδελυρό έγκλημα. Και ήταν τέτοιος ο φόβος και η ταραχή τους που ενήργησαν ομαδικά και με καταιγισμό πυρών. Θρασίμια του κερατά.
Και έχουμε μέσα σ’ αυτή τη θλίψη τους ειδήμονες στα κανάλια να κάνουν αναλύσεις, τους Συνδικαλιστές να μιλάνε για πράξεις και παραλείψεις, τους πολιτικούς να εκφράζουν τα θερμά κι’ ειλικρινή τους συλλυπητήρια, την ώρα που τον άτυχο αστυφύλακα συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία οι γονείς του, η γυναίκα του και το ορφανό του. Παραφροσύνη μαζί με κοροϊδία.
Οι χουλιγκάνοι, παντός χρώματος, κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι, ασπρόμαυροι, έχουν την ίδια βάρβαρη συμπεριφορά. Νέα παιδιά, χωρίς ιδανικά, χωρίς οράματα, χωρίς αύριο, επιδίδονται σε χυδαίες ύβρεις και καταστροφές, όχι μόνο όταν γίνονται αγώνες που τότε υπάρχει και μια αιτία, μια πίκρα, μια αδικία, αλλά και τώρα που τα ινδάλματά τους χαίρονται τις παραλίες και τις θάλασσες. Ελεεινολογούν, βρίζουν, ενωμένοι με τους αναρχοαυτόνομους κι όχι τον αντίπαλο, αν υπάρχει τέτοιος, αλλά και την Αστυνομία. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή τους χαϊδεύει, ανεχόμενη, σε επιλήψιμο μάλιστα βαθμό, την ηχορύπανση και την βαρύτατη όχληση που δημιουργούν στον κόσμο. Ή μήπως δεν υπάρχει Αστυνομία; Μήπως ζούμε σε άλλο κράτος και δεν το ξέρουμε; Που συμβαίνουν αυτά; Μα εδώ!
Αν η οποιαδήποτε ανοχή εξυπηρετεί σκοπιμότητες, που εμείς οι αφελείς δεν γνωρίζουμε, το τίμημα αυτής της ανοχής το εισπράττει η Κυβέρνηση κι ο κόσμος. Η ασφάλεια αποτελεί για τον πολίτη ένα από τα μέσα, για να μην πούμε το πρώτο, της δημιουργίας του. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί κωφεύουν Εισαγγελείς κι Αστυνομία σε καταλήψεις κοινών ή ξένων χώρων από θορυβοποιούς και σε τι πολίτευμα πιστεύουν πολιτικές δυνάμεις ντόπιες και πανελλαδικές που τους υποστηρίζουν. Είναι τόσο φιλελεύθεροι αυτοί που εμείς είμαστε αδαείς και απαίδευτοι; Η αναρχία είναι ελευθερία ή δουλεία; Να θυμίσουμε εμείς οι αγράμματοι ένα ρητό του Πλάτωνα, που λέει «Η άγαν ελευθερία έοικεν εις άγαν δουλείαν, μεταβάλειν και ιδιώτην και πολίτην».
Τώρα ποιος είναι ο Πλάτωνας, ποιος ο ιδιώτης και ποιος ο πολίτης; Ε! εσείς οι πολυγνώστες της κουλτούρας και του πνεύματος (αν το θυμάστε τα πνεύματα είναι η δασεία και η ψιλή) αμφισβητείστε την ύπαρξή τους. Όταν εμείς φωνάζαμε για την αυθαιρεσία των νεαρών και την πολιτική τους κάλυψη, από τοπικό τύπο και παράγοντες, ήμασταν αντιδραστικοί και άκριτοι υποστηρικτές του Δημάρχου. Σήμερα δειλά-δειλά έρχονται στις θέσεις μας, δίνοντας βέβαια μεγάλο ποσοστό ευθύνης στον Δήμαρχο για ολιγωρία. Αν έδειχνε πιο δραστικός θα τον κατηγορούσαν για αυθαιρεσία και ολοκληρωτισμό.Φίλοι σοβαρευτείτε.
Ο Ελεύθερος Τύπος πλήρωσε το τίμημα της αναξιοπιστίας του. Παρουσιάστηκε με την νέα έκδοσή του υπό την κ. Αγγελοπούλου να υποστηρίζει τις θέσεις της φιλελεύθερης παράταξης, παγίδεψε το αναγνωστικό κοινό του και στη συνέχεια, αφού νόμισε ότι εδραιώθηκε έκανε στροφή 180ο. Με δημοσιογράφους που καθύβριζαν την Ν. Δ., περίμενε ότι ο αναγνώστης Νεοδημοκράτης, που ήταν κυρίως ο πελάτης του θα ήταν μαζοχιστής να συνεχίσει να την αγοράζει; Ή επειδή δύο-τρεις απ’ αυτούς ήταν Νεοδημοκρατικής απόκλισης, θα κατόρθωναν να τον κρατήσουν; Είναι κρίμα βέβαια για τους εργαζόμενους, όμως κανείς δεν μπορεί να παίζει και να κοροϊδεύει. Οι σχεδιασμοί δεν βγαίνουν πάντα και οι φιλοδοξίες δεν πραγματώνονται μόνο με το χρήμα.
Κάποιοι της καινούργιας επικοινωνίας blog τα λένε, κρύβονται από την ανωνυμία και βγάζουν τα εμέσματά τους στις σελίδες τους, που στο τέλος τα τρώνε επειδή δεν αγοράζονται. Έτσι προσπάθησαν να μπλέξουν και την εφημερίδα μας, με δήθεν δημοσκοπήσεις, για τις οποίες δεν έχουμε καμία σχέση. Οι ανώνυμοι ή ντρέπονται για το όνομα που φέρουν ή είναι κακοποιοί ή ραδιούργοι ή παρεούλες. Να υποθέσουμε ότι θέλουν πόλεμο; Γιατί εμείς περίπου ξέρουμε ποιοι είναι.
Και βέβαια μπαίνοντας στον πειρασμό να διαβάσουμε μερικές απ’ αυτές τις σελίδες είδαμε τον τοπικό σπαραγμό. Της κυρίας Τίνας ούτε το όνομά της αναφέρουν. Την έχουν ξεγράψει βλέποντας τον κατήφορο του κόμματός της. Την θεωρούν ξένο σώμα ; Την κρίνουν αδύναμη; Ο καιρός θα δείξει. Ωστόσο ο καπνός υπάρχει. Εμείς πάντως κάθε αντίπαλο τον αντιμετωπίζουμε με τον ανάλογο σεβασμό.
Τα πιπεράτα θα σιγήσουν το καλοκαίρι, ευχόμενα σε όλους καλές και χαρούμενες διακοπές. Και πρέπει να γυρίσετε μαυρισμένοι σε σημείο που μην μαυρίζετε από το κακό σας όταν μας διαβάζετε. Ειλικρινά καλές διακοπές.
