Με «Η» και με δάφνες...
Στον Ηλυσιακό ο ρομαντισμός περισσεύει! Χωρίς βέβαια να αποκλείεται ο επαγγελματισμός… Αυτή ήταν η συνταγή της επιτυχίας για την ομάδα μπάσκετ, που επανήλθε εκεί που ανήκει, στην Α1!
Του Αντώνη Μπότσικα
Αν έλεγε κανείς στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α2 (στις 11 Οκτωβρίου του 2008), ότι ο Ηλυσιακός θα ήταν η μία από τις δύο ομάδες που θα έπαιρναν το εισιτήριο για την Α1, το πιθανότερο να κινδύνευες να χαρακτηριστείς… γραφικός! Κι όμως, αυτό που αρχικά έμοιαζε με… όνειρο, στο τέλος έγινε πραγματικότητα! Με την καθοδήγηση αρχικά του Γιώργου Ζευγώλη (μέχρι την 12η αγωνιστική) και στη συνέχεια του Στέργιου Κουφού, οι «κιτρινόμαυροι» κατάφεραν αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο…
Και να φανταστεί κανείς ότι μιλάμε για την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ στην κατηγορία, και τον μικρότερο μέσο όρο ηλικίας (οκτώ αθλητές είναι από 18-23 ετών…). Το ταλέντο όμως περίσσευε στην ομάδα των Ιλισίων και κανείς δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στην προέλαση του Ηλυσιακού για την επιστροφή του στην Α1 ύστερα από έξι σεζόν. Μία άνοδο που κατακτήθηκε δίκαια, ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι έχουμε να κάνουμε με μία από τις ελάχιστες ομάδες στην Ελλάδα που έχει μεγάλη παράδοση στα τμήματα υποδομής.
Η φετινή θα είναι η τέταρτη φορά που η ομάδα των Ιλισίων θα αγωνιστεί στα «μεγάλα σαλόνια». Η πρώτη ήταν την περίοδο 1986-87, στο… ντεμπούτο της Α1 καταφέρνοντας μάλιστα να παραμείνει στην κατηγορία, παίζοντας και την επόμενη χρονιά!
Στην κανονική περίοδο κατετάγη 9ος (επί συνόλου 10 ομάδων) έχοντας 5 νίκες και 13 ήττες. Την παραμονή του την εξασφάλισε στα πλέι-οφ με δύο νίκες απέναντι στον Ιωνικό Νικαίας, και στη συνέχεια η ομάδα απαλλαγμένη από το άγχος, πέτυχε ακόμα δύο νίκες κόντρα στο Παγκράτι, πριν τελικά αποκλειστεί από τη συνέχεια, εφόσον «έπεσε» πάνω στον πανίσχυρο εκείνη την εποχή Άρη, γνωρίζοντας την ήττα στη Θεσσαλονίκη με 135-63. Σημείο αναφοράς η μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού με 58-56!
Ο Ηλυσιακός εκείνη τη σεζόν στηρίχτηκε σε βετεράνους, άρα έμπειρους αθλητές, κάποιοι από τους οποίους αποτέλεσαν μεγάλα ονόματα του ελληνικού μπάσκετ, όπως ο Βασίλης Γκούμας (τερμάτισε στη δεύτερη θέση των σκόρερ του πρωταθλήματος πίσω από το Νίκο Γκάλη), ο Κυριάκος Βίδας (πρώην γκαρντ του Παναθηναϊκού) και ο Ανδρέας Παπαντωνίου (επίσης από τον Παναθηναϊκό).
Είχε στις τάξεις του επίσης και τους Γιώργο Κατσίνη (από Παναθηναϊκό και αυτός) και τον Στράτο Παπαδάκη (ο γιος του παίζει τα τελευταία χρόνια στον Ηλυσιακό).
Να σημειωθεί ότι, εκείνη τη χρονιά, έκαναν τις πρώτες τους εμφανίσεις νέα παιδιά, όπως ο Φίλιππος Ταμπάκης και ο Σπύρος Βερτζάγιας, οι οποίοι αργότερα αποτέλεσαν τη «ραχοκοκαλιά» του Ηλυσιακού στην Α2.
Ξανά με τους «μεγάλους»
Την επόμενη χρονιά (1987-88) ο Ηλυσιακός – για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά όπως είπαμε στην Α1 - επέλεξε να αγωνιστεί με την ίδια «συνταγή». Στηρίχτηκε πάλι σε βετεράνους παίκτες, τους Βασίλη Γκούμα (έκλεισε την μεγαλειώδη καριέρα του μετά από 7 παιχνίδια), Κυριάκο Βίδα, και Γιώργο Κατσίνη από την προηγούμενη σεζόν, ενώ προστέθηκαν και οι Δημήτρης Κοκολάκης (από Παναθηναϊκό), Γιώργος Καστρινάκης (από Ολυμπιακό) και Χάρης Παπαγεωργίου (από Άρη). Τεράστια ονόματα της εποχής… Πάντως οι «κιτρινόμαυροι» δεν τα κατάφεραν αυτή τη φορά να μείνουν στην κατηγορία. Τερμάτισαν στη 10η θέση ( επί συνόλου 10 ομάδων) κερδίζοντας μόνο τους Ολυμπιακό, ΑΕΚ και Απόλλωνα Πατρών στην κανονική περίοδο (3 νίκες και 15 ήττες). Στα πλέι-οφ ο Ηλυσιακός ηττήθηκε από τον Πανελλήνιο με 90-59 και υποβιβάστηκε στην Α2 κατηγορία.
15 χρόνια αναμονή…
Έπρεπε να περάσουν 15 ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει στην Α1 ο Ηλυσιακός. Ήταν η σεζόν 2003-04 κατά την οποία η ομάδα των Ιλισίων είχε μία αξιοπρεπέστατη πορεία, χωρίς όμως να καταφέρει να παραμείνει στα «μεγάλα σαλόνια».
Με προπονητή τον Μέμο Ιωάννου, ο Ηλυσιακός είχε επίδοση 6 νίκες και 20 ήττες (5-8 εντός και 1-12 εκτός). Την ομάδα αποτέλεσαν οι: Γουίλι Ντιν (πρώτος σκόρερ της ομάδας με 476 πόντους σε 26 παιχνίδια και 4ος στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος), Ραλφ Μπούτσι, Νίκος Μακρής, Γιάννης Κακιούζης (δεύτερος σκόρερ με 274 πόντους σε 25 παιχνίδια), Αρτ Λονγκ, Νίκος Αγγελόπουλος, Νεμάνια Τσουκ, Στράτος Περπέρογλου, Ντάριους Μασκολιούνας, Ντέιβιντ Τόγια, Αλέξανδρος Πέτρουλας (πρώτος στις ασίστ με 69 σε 26 παιχνίδια), Βασίλης Κούρος, Νίκος Κοτίνης, Γιάννης Ντιπ, Δημήτρης Τσαρουχάς, Παναγιώτης Καραβανάς, Ολουμίντε Ογιεντέτσι και Γουέιν Μπέρναρντ.
Σε γνωστά… λημέρια
Και φτάσαμε στο φετινό θρίαμβο! Μετά από πέντε σεζόν στην Α2 ο Ηλυσιακός θα δώσει το παρών για τέταρτη φορά στην ιστορία του στο πρωτάθλημα των «μεγάλων». Η πορεία μόνο στρωμένη με «ροδοπέταλα» δεν ήταν. Τα συγχαρητήρια ανήκουν σε όλους! Από τους προπονητές, τον Γιώργο Ζευγώλη, που «έχτισε» μία ομάδα με… αντοχές, τον Στέργιο Κουφό και το τεχνικό επιτελείο του, που πήρε τη σκυτάλη και έφερε σε πέρας μία δύσκολη αποστολή, και φυσικά τους αφανείς «εργάτες» της ομάδας. Τον τιμ μάνατζερ, Βαγγέλη Παπαδόπουλο, τον πρόεδρο Γιάννη Στρέγλο, και τον άνθρωπο που το όνομά του είναι συνυφασμένο με τον Ηλυσιακό. Τον Τάσο Δελημπαλταδάκη.
Πάνω όμως από όλους, είναι τα παιδιά που οδήγησαν την ομάδα στην Α1. Ο μοναδικός Σάκης Καρύδας – πρώτος σε ασίστ στο πρωτάθλημα με 177, δεύτερος στα κλεψίματα (49) και τρίτος σε κερδισμένα φάουλ (170) αλλά και... λάθη (101) – πλαισιωμένος, από πραγματικά μεγάλη δόση… ταλέντου, από τους Γιάννη Αθηναίου, Νίκο Παπανικολάου, Γιάννη Αθανασούλα, Γιώργο Μπόγρη, Στέλιο Ιωάννου, Βαγγέλη Παπαδόπουλο, Γιώργο Παπαδάκη, Λεωνίδα Κασελάκη, Ανδρέα Παπαδημητρίου, Κώστα Αθανασόπουλο (με ελάχιστες συμμετοχές λόγω στράτευσης), την εμπειρία του Σωτήρη Νικολαΐδη, και τους κοινοτικούς Γκρέκα Μάλι (Σλοβενία) και Κόνορ Γκρέις (Ιρλανδία).
Κατάφεραν να συγκεντρώσουν 54 βαθμούς (το πρωτάθλημα χάθηκε στην ισοβαθμία με το Περιστέρι) και επίδοση 24 νίκες και 6 ήττες!
41 χρόνια ιστορίας!
Εντάξει, ότι ο Ηλυσιακός είναι από τα πιο ιστορικά σωματεία της Ελλάδος, είναι γνωστό. Άλλωστε το μακρινό 1927 είναι η καλύτερη «απόδειξη» γι΄ αυτό. Με αριθμό μητρώου μάλιστα της ΕΠΟ το 15! Αυτά όμως αφορούν το ποδόσφαιρο (κυρίως) και τα άλλα αθλήματα που διατηρεί το σωματείο.
Επειδή στο αφιέρωμα αυτό ασχολούμαστε με το τμήμα μπάσκετ, πρέπει να σας ενημερώσουμε ότι ιδρύθηκε το 1968, δηλαδή πριν από 41 χρόνια, και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα σωματεία του αθλήματος!
Παίρνει μέρος συνήθως στο πρωτάθλημα της Α2 έχοντας πολλές επιτυχίες και φυσικά τις περισσότερες συμμετοχές από κάθε άλλη ομάδα. Στο παρελθόν έχει αναδείξει, και συνεχίζει να το κάνει, πολλούς μεγάλους αθλητές, που αγωνίστηκαν, εκτός από τις εθνικές ομάδες, ακόμα και στο ΝΒΑ! Η περίπτωση του Αντώνη Φώτση, είναι σχετικά πρόσφατη.
Στον Ηλυσιακό έχουν αγωνιστεί ακόμα, ενδεικτικά από τους νεώτερους, ο Στράτος Περπέρογλου, ο Ίαν Βουγιούκας, ο Παναγιώτης Καυκής, ο Κώστας Χαρίσης, ο Γιάννης Σιούτης, και ο Ανατόλι Ζουρπένκο, ενώ να μην ξεχάσουμε από τους παλαιότερους και τον Βαγγέλη Φώτση (πατέρα του Αντώνη).
Αξίζει ακόμα να αναφέρουμε, ότι στην κορυφή της «πυραμίδας» των προσπαθειών που έγιναν στο παρελθόν και της ισχυρής ομάδας που είχε ο Ηλυσιακός στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ήταν ο αείμνηστος Νατζίμπι Μπιζάν, που πρόσφερε αξεπέραστες υπηρεσίες στην ομάδα των Ιλισίων.
Χρόνια γεμάτα επιτυχίες!
Ο Ηλυσιακός θα βρίσκεται και πάλι μεταξύ των μεγάλων του ελληνικού για τέταρτη φορά στην ιστορία του, έξι χρόνια μετά την τελευταία και 23 χρόνια μετά την πρώτη φορά.
Όλα αυτά είναι ωραία, όμως μην ξεχνάμε τι έκανε η ομάδα, όταν δεν… πήγαινε κόντρα στους «μεγάλους».
Με άλλα λόγια, τι έκανε από τη σεζόν 1999-2000. Εκείνη τη χρονιά ο Ηλυσιακός αγωνίστηκε στη Β΄ εθνική και υποβιβάστηκε στη Γ΄ εθνική (μαζί με την Ηλιούπολη), τερματίζοντας στην προτελευταία θέση με 35 βαθμούς και επίδοση 9 νίκες και 17 ήττες.
Τότε ήταν, που τα ηνία του συλλόγου πήρε ο Τάσος Δελημπαλταδάκης και άρχισε η… αντεπίθεση της «αυτοκρατορίας»!
Τη σεζόν 2000-2001 ο Ηλυσιακός συμμετείχε στον 1ο όμιλο του Νότου στη Γ΄ Εθνική, κάνοντας κυριολεκτικά… περίπατο! Τερμάτισε στην πρώτη θέση με το απίστευτο 26-0(!), έχοντας μάλιστα πρώτη επίθεση και άμυνα, με 2206-1492 πόντους αντίστοιχα!
Στο… καπάκι όπως λέμε, την περίοδο 2001-02, τερμάτισε στην πρώτη θέση στη Β΄ Εθνική με 47 βαθμούς και 21-5 συντελεστή!
Το 2002-2003 ήταν η σεζόν που ο Ηλυσιακός τερμάτισε 3ος στην Α2 με 42 βαθμούς και ανέβηκε στην Α1 μαζί με Απόλλων Πατρών (48β.) και Π. Φάληρο (44β.)
Για τη χρονιά 2003-04 τα είπαμε. Τη σεζόν 2004-05 οι «κιτρινόμαυροι» αγωνίστηκαν στην Α2, τερματίζοντας στην 6η θέση με 41 βαθμούς και 15 νίκες-11 ήττες.
Ακολούθησαν ακόμα τρεις περίοδοι που ο Ηλυσιακός αγωνίστηκε στην Α2, πριν επανέλθει θριαμβευτικά στην Α1. Αναφέρουμε τις επιδόσεις ξεχωριστά και τους παίκτες που αγωνίστηκαν.
2005-2006: Στην 9η θέση με 44 βαθμούς (14 νίκες-16 ήττες). Έπαιξαν οι: Αθανασόπουλος, Παβλίσεβιτς, Μπούτσι, Μπατής, Παραγιός, Λιακόπουλος, Τσουκ, Θαλασσινός, Τσαρουχάς, Μπόγρης, Ζευκιλής, Ιωάννου, Παπαδάκης, Λαμπρόπουλος, Γκαϊτάσοφ, Γραμματίκας. Προπονητής ο Χρήστος Παππάς.
2006-2007: Στην 13η θέση με 43 βαθμούς (13 νίκες-17 ήττες). Γλίτωσε τον υποβιβασμό στην ισοβαθμία (έπεσε ο Δούκας). Έπαιξαν οι: Παβλίσεβιτς, Μπαρλάς, Αθανασόπουλος, Μπατής, Παραγιός, Ζουρπένκο, Βίντατσακ, Θαλασσινός, Τσαρουχάς, Μπόγρης, Ιωάννου, Βεσκούκης, Κομποδιέτας, Γκαϊτάσοφ, Αθηναίου, Παπαδάκης, Θωμόπουλος. Προπονητής ο Αλέκος Δάγλας.
2007-2008: Στην 11η θέση με 43 βαθμούς (13 νίκες-17ήττες). Έπαιξαν οι: Καχριμάνοβιτς, Κομποδιέτας, Γκάιτς, Παπανικολάου, Αθανασόπουλος, Μιχάλογλου, Αθανασούλας, Κουτρούλιας, Τσαρουχάς, Μπόγρης, Ιωάννου, Παπαδόπουλος, Παπαδάκης, Κασελάκης, Αθηναίου. Προπονητής ο Νίκος Καραγιάννης.
Αφιερωμένο (και) στον Μάκη…
Ένα αφιέρωμα για τον Ηλυσιακό, δεν θα μπορούσε να παραλείψει να αναφερθεί στον Μάκη Μωϋσιάδη, που τόσο άδοξα, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 37 ετών… Σίγουρα αν ήταν μαζί μας, θα χαιρόταν και αυτός για την άνοδο της ομάδας στην Α1.
Το «κακό» έγινε στις 24 Μαρτίου 2009, ημέρα Τρίτη. Λίγο μετά τις 6 τα ξημερώματα, μετά από σύγκρουση του οχήματός του με φορτηγό στη Λεωφόρο Βάρης-Κορωπίου.
Είχε διατελέσει προπονητής των γυναικείων ομάδων Φιλαθλητικού, Ζωγράφου και Ηλυσιακού, ενώ πέρσι έκατσε στον πάγκο του Παγχιακού στην Α1.
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στους ανθρώπους του ελληνικού μπάσκετ. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως συνέβη το μοιραίο…
