Χαίρε βάθος αμέτρητο
Υπάρχει και σύγχυση και χάος.
Η σύγχυση προέρχεται από την Κυβερνητική ατολμία να φέρει γρήγορα και ολοκληρωμένα το νομοσχέδιο, για την φορολογική μεταρρύθμιση, με αναλογική επιβάρυνση, από την έλλειψη προγράμματος, αφού δεν είχε τέτοιο, από τις παλινωδίες και συγκρούσεις και από την προσπάθεια της Κυβέρνησης να ρίξει όλα τα δεινά στους προηγούμενους, με μια προπαγάνδα από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους κομματικούς της δημοσιογραφίας, που σου μαυρίζουν την ψυχή αν έχεις κουράγιο να τους ακούσεις, έτσι ώστε να πάρει πίσω όσα προεκλογικά υποσχέθηκε και να περάσει τα σκληρότερα μέτρα που έλαβε ποτέ Κυβέρνηση μέχρι σήμερα.
Κατασυκοφάντησε την Ν.Δ. για ασυνέπεια, ψεύδη και κακοδιαχείριση και κατά συνέπεια την Ελλάδα, για να ανοίξει την όρεξη των καιρδοσκόπων και διεθνών τοκογλύφων, δυσκόλεψε την δανειοληπτική της ικανότητα, ανέχτηκε αηδιαστικές ερωτήσεις χωρίς μάλιστα αξιοπρεπείς και γενναίες απαντήσεις, για εκποίηση των νησιών μας και τελικά πεπεισμένοι, από την πλύση εγκεφάλου, αποδεχτήκαμε σαν απολύτως αναγκαία τα μέτρα που μας επέβαλαν.
Το χάος προήλθε από τις βραδείες αντιδράσεις, από τις αντιφατικές δηλώσεις Αξιωματούχων και από την έλλειψη αναπτυξιακού προγράμματος. Κι αν αυτό υποβληθεί θα είναι μεθύστερο. Βάλλαμε δηλαδή τα επόμενα προηγούμενα. Και το λέμε αυτό γιατί κανένα μέτρο δεν δείχνει έξοδο από την κρίση αφού δεν συμπορεύεται με ανάπτυξη.
Ο εφησυχασμός που δίνει η άνετη πλειοψηφία δεν δείχνει κατ’ ανάγκη ικανοποίηση του κόσμου.
Οι κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις που δημιουργούν πλάνη, οδηγούν σε ραστώνη και τέλμα, παθογένειες, που συνοδεύουν διαχρονικά τις Ελληνικές Κυβερνήσεις.
Η Ν. Δ. έχει ευθύνες για πράξεις και παραλήψεις.
Η πολλά υποσχόμενη Κυβέρνηση που υπερψηφίστηκε από τον Ελληνικό Λαό και που εξεβίασε τις εκλογές, ήρθε σαν ελευθερώτρια και χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος, για να καταδείξει την καθεστωτική της καταβολή και συνέχεια.
Παγιδευμένη στις προεκλογικές της εξαγγελίες για παροχές και καλύτερες μέρες, παρ’ ότι γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει την οικονομική κατάσταση, δημιούργησε, με την γνωστή της μαεστρία, σύγχυση και ταραχή και πέρασε στον Ελληνικό Λαό την άποψη της αναγκαιότητας των μέτρων, τα οποία φόρτωσε στους προηγούμενους. Οι προηγούμενοι πάλι στην προσπάθειά τους να διαγράψουν το παρελθόν και να κινηθούν σε καινούργιους ορίζοντες, υποτονικά και χαλαρά υποστήριξαν, όσοι τόλμησαν, την πολιτική τους.
Και στη μέση αυτής της δίνης βρίσκεται ο Έλληνας Πολίτης, που πορεύεται χωρίς όνειρα, χωρίς προσδοκίες, χωρίς οράματα. Ζητείται Ελπίς.
