Ανάλεκτα Καφατσάκη
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Αλλά τα πράγματα είναι χειρότερα όταν τη βύθιση αυτή ακολουθεί και η λογική παρεκτροπή ή η ατελής συγκάλυψη και παραποίηση της πραγματικότητας.
Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η κα Καφατσάκη ζει σ’ ένα δικό της κόσμο αποκομμένο από την πραγματικότητα. Απλά προσπαθεί ατυχώς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Γιατί δεν εξηγούνται αλλιώς οι θέσεις που παρουσιάζει στη συνέντευξή της στο ΣΚΟΝΑΚΙ.
Τα βλέπει όλα καταστροφικά. Διαστροφικά θα λέγαμε εμείς. Και ιδού γιατί:
1. «Είχαμε, λέγει, την προσπάθεια να οικοδομηθεί το κτήμα της βίλας Ζωγράφου, που όπως ξέρετε αυτή τη στιγμή έχει δεσμευθεί από την προσφυγή που έχουμε καταθέσει στο ΣτΕ και ζητάμε να χαρακτηρισθεί κοινόχρηστος χώρος πρασίνου».
Ποια η αλήθεια:
Το κτήμα στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων έβγαλε άδεια από τη ΔΟΚ του ΥΠΕΧΩΔΕ για να κτίσει οκτώ ουρανοξύστες των 33μ. ύψους.
Ο Δήμαρχος Καζάκος απέτρεψε το γεγονός τούτο, με παρεμβάσεις στο Υπουργείο και στην Επιτροπή Ο.Α. και βάσει μιας έξυπνης ρήτρας που είχε βάλει στο μνημόνιο συνεργασίας με το ΑΘΗΝΑ 2004, που δεν επέτρεπε χρήση του 387 Ο.Τ.
Έπειτα κήρυξε το Δημ. Συμβούλιο εις απαλλοτρίωση το χώρο όλον η οικογένεια Ζωγράφου υπέβαλλε στο ΣτΕ αίτηση ακύρωσης της απαλλοτρίωσης, η αίτηση έγινε δεκτή από το ΣτΕ και ακύρωσε την απαλλοτρίωση με κίνδυνο άμεσο να οικοδομηθεί το κτήμα από τους ιδιοκτήτες αμέσως, αφού είχαν έτοιμες τις μελέτες από τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Από την εισήγηση όμως του Συμβούλου Επικράτειας ο Δήμαρχος διείδε τον κίνδυνο της απόφασης αυτής, έκανε αλλεπάλληλες συσκέψεις με ΟΛΟ το Δ.Σ. και αποφασίστηκε με την τότε υπεύθυνη Αντιπολίτευση η αγορά του κτήματος.
Η αγορά έγινε κατά το ήμισυ, επειδή δεν έφθαναν τα χρήματα για ολόκληρο και συστάθηκε οριζόντια ιδιοκτησία μεταξύ Δήμου και Ζωγραφαίων και ο Δήμος στο μερίδιο που του αναλογούσε το 50% περιήλθε η βίλλα Ζωγράφου και όλη η επιφάνεια του κτήματος και άνω, ώστε να μην είναι δυνατή η ανοικοδόμησης του χώρου.
Για την εκμετάλλευση του χώρου υπό την επιφάνεια της βίλλας (δύο μέτρα από κάτω) το ΣτΕ , παρέπεμψε για Πολεοδομική ρύθμιση στο ΥΠΕΧΩΔΕ, όπου είναι εκκρεμής η υπόθεση.
Που είδε την προσπάθεια να οικοδομηθεί το κτήμα; Που έμαθε ότι οι πολίτες ζητάνε από το ΣτΕ να κηρυχθεί ένας ιδιωτικός χώρος κοινόχρηστος;
Σε ποια χώρα κηρύσσεται ένας χώρος κοινόχρηστος χωρίς να απαλλοτριωθεί; Και σε ποια χώρα του κόσμου η απαλλοτρίωση κηρύσσεται από τους πολίτες μέσω του ΣτΕ;
Πρωτάκουστα πράγματα, που προδίδουν άγνοια, ανευθυνότητα, αφέλεια ή απώλεια της πραγματικότητας.
2. Άλλη κακή ενέργεια η κ. Καφατσάκη βλέπει στα γκαράζ. Ιδού τι λέει: «Είχαμε τα θέματα των γκαράζ για τα οποία σας είπα την άποψή μας ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν βέβαια, αλλά με άλλον σχεδιασμό».
Να γίνουν τα γκαράζ λέει στη συνέντευξη. Να γίνουν κάτω από τις πλατείες συμφωνεί στο Δημοτικό Συμβούλιο. Τώρα προσθέτει το αόριστο και ανέξοδο «με άλλον σχεδιασμό», που δεν μας τον λέει τέσσερα χρόνια τώρα, μήπως το μάθει και ο Λαός του Ζωγράφου.
Και δεν διστάζει να παρίσταται στο κλείσιμο του Δήμου με τους αναρχοαυτόνομους και τον Παπαδημούλη.
Εμείς ξέρουμε το σχεδιασμό. Μικροπολιτική και μικροκομματισμός. Έτσι, όμως, δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει οδός που λέει ο ποιητής.
3. «Είχαμε τα θέματα της οικονομικής διαχείρισης που με τον υπερβολικό δανεισμό... πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και σήμερα ο Δήμος είναι από τους πιο υπερχρεωμένους της χώρας».
Όλα αόριστα, χωρίς να προσδιορίζεται ο «υπερβολικός» δανεισμός, χωρίς να προσδιορίζεται πόθεν η πληροφόρηση για δήθεν υπερχρέωση και πόση έναντι άλλων Δήμων και δη της χώρας και ποίων, δια να έχουμε ένα στοιχείο να μιλήσουμε.
Αντίθετα γνωρίζει καλά και το αποκρύπτει ανεπιτρέπτως ότι όποιος δανεισμός έγινε, πραγματοποιήθηκε για αγορές ακινήτων και έχουν σήμερα διπλασιάσει την αξία τους και την περιουσία του Δήμου. (κτήμα βίλλα Ζωγράφου, Αγ. Γεωργίου 3, Λυκάβου, Δημοκρατίας κ.λπ.).
Εκτός και η κ. Καφατσάκη δεν ήθελε να αγοράσουμε τη βίλλα, όπως περιγράφουμε παραπάνω, οπότε και δεν θα δανειζόταν ο Δήμος 26.000.000 Ευρώ, τα οποία πληρώνει κανονικά στις Τράπεζες τουλάχιστον μέχρι τώρα, όπως έχει εξηγήσει ο Δήμαρχος στο Δ.Σ. σε κάθε περίπτωση και κανένας δεν τον έχει αντικρούσει.
Αλλά τότε ο χώρος της βίλλας θα είχε ανοικοδομηθεί. Και η κα Καφατσάκη φαίνεται ότι θέλει τη βίλλα και δεν θέλει δανεισμό. Χωρίς λεφτά.
Αυτό λέγεται διχασμός προσωπικότητας;
4. Αναφέρεται και στο θέμα των εργαζομένων.
«Με το θέμα των εργαζομένων οι ίδιοι εργαζόμενοι μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα απλήρωτοι».
Αυτό βέβαια αποτελεί ειδικό θράσος.
Διότι είναι γνωστό ότι καθυστερεί μ ό ν ο ν η πληρωμή των συμβασιούχων στο Δήμο, λόγω ελέγχου που προκάλεσε η ίδια και άλλοι με τις καταγγελίες τους.
Δηλαδή από τη μια μεριά προκαλεί την καθυστέρηση πληρωμής και από την άλλη κατηγορεί τους άλλους για την μη πληρωμή.
Διότι κανένας άλλος εργαζόμενος δεν είναι απλήρωτος.
Τι να πει κανείς; Αήθεια, αμοραλισμός, έλλειψη τσίπας; Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσας.
5. Εν τούτοις, παρ’ όλα αυτά τα «μαύρα» που βλέπει η κα Καφατσάκη, αντιμετωπίζει θετικά και με αισιοδοξία την αντιμετώπιση των θεμάτων.
Χωρίς νέα δάνεια. Και τι προτείνει;
«Θα λυθούν με σωστή διαχείριση των οικονομικών, με διεκδίκηση των πόρων που αναλογούν στην Τ.Α. και άλλες προτεραιότητες».
Ο θρίαμβος της αοριστίας και της ανευθυνότητας. Ποια είναι η σωστή διαχείριση; Ποιες είναι οι άλλες προτεραιότητες; Και τι ανέκδοτο είναι αυτό περί διεκδίκησης πόρων, εν μέσω κρίσεως, εν μέσω Καλλικράτη και εν μέσω πολυετούς κάλυψης ελλειμμάτων; Και ποίων πόρων;
Εδώ η λογική σταματάει. Υποκλίνεται στην ασυδοσία της ασύμβατης φαντασιακής θέσμισης των ονειροπολήσεων μας.
Έστω η παρούσα μια προειδοποίηση της εναπομένουσας λογικής.
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ
(έως ότου τρελαθούμε)
